Για μένα

Δεν άντεχα άλλο τούτο το ρούχο
Με βάραινε και το βγαλα
Και περπατούσα γυμνός
Αναζητούσα τον χιτώνα του διπλανού
Κράτησα το χέρι κάποιου που δεν ήθελε
και κρέμασα το πουκάμισο μου στην ντουλάπα του.
Μα ήρθε η ώρα πια να καταλάβω
Να καθήσω με ευλάβεια και να φορέσω
το δικό μου χιτώνα
για να συνεχίσω να ζω για μένα.