Χρόνια χαμένα, χρόνια δυστυχίας, χρόνια που ένιωθα εγκλωβισμένος σε ένα άψυχο και άνευρο σώμα ήταν τα χρόνια που πέρασαν. Δε μπορώ να πω έχω φίλους, έχω τη σχολή μου, έχω την οικογένεια μου αλλά δεν είχα τον εαυτό μου.
Όλα αυτά έμελλε να αλλάξουν κάτω από την πίεση φυσικών εξελίξεων, σκληρών αλλά
καθοριστικών για την εξέλιξη της προσωπικότητας μου. Ήταν τότε που συνειδητοποίησα ότι:"είναι τώρα ή ποτέ" τη στιγμή που η μητέρα μου ήταν στην εντατική. Τότε κατάλαβα πόσο ρευστά είναι τα πράγματα και ότι πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή γιατί δε θα μας δοθούν πολλές ευκαιρίες για να συμπεριφερόμαστε ανόητα στον εαυτό μας.Ήρθε μετά ο έρωτας για ένα φίλο μου gay που μέχρι και σε αυτόν έτρεμα να αποκαλύψω τη φύση μου. Η βαθιά αγάπη που ένιωθα μου έδωσε τη δύναμη να ψελλίσω τις λυτρωτικές αυτές λέξεις:"Είμαι gay". Μετά έγιναν όλα τόσα φυσικά, τον αγάπησα μέρα με τη μέρα περισσότερο. Υπήρχε βέβαια ένα εμπόδιο, είχε σχέση, είχε γνωρίσει ένα παιδί με το οποίο ήταν πολύ ενθουσιασμένος και ερωτευμένος. Βέβαια από την άλλη πλευρά δεν υπήρχαν ίδια συναισθήματα και γι' αυτό αρκετές φορές με είχε ρωτήσει αν έπρεπε να τον χωρίσει. Εγώ βασανιζόμουν, δεν του αποκάλυπτα την αγάπη μου για ήθελα να είναι ευτυχισμένος εκεί που είναι. Η αγάπη μου για τον Α δεν είναι αγάπη για να μπαλώσει τις δικές μου ανασφάλειες αλλά αγάπη ειλικρινής και ανιδιοτελής.
Τα γεγονότα με ανάγκασαν να του ομολογήσω ότι είμαι ερωτευμένος, αυτός χώρισε τον περίφημο Δ για να δώσει την ευκαιρία σε εμάς.
Όμορφο love story αλλά επειδή το σύμπαν δε συνωμότησε έληξε μετά από 2 μήνες. Ο Α δε μπόρεσε να με ερωτευτεί, είχε κουραστεί πλέον. Τον ρώτησα γιατί δε μου το είπε νωρίτερα και μου απαντά:"Πιστεύω ότι είσαι ο ιδανικός άνθρωπος για εμένα, ότι με καταλαβαίνεις. Νομίζω ότι υπό άλλες συνθήκες θα ήμουν τρελός και παλαβός μαζί σου αλλά στην παρούσα φάση δεν έχω τη διάθεση να νιώσω έρωτα. Παρόλα αυτά πίεζα συνέχεια τον εαυτό μου να σε ερωτευτεί γιατί πιστεύω ότι το αξίζεις. Είχα ψάξει στο google:" How to fall in love with your best 
friend" αλλά δεν μου έδωσε απαντήσεις."Τότε ένιωσα τον πιο σκληρό εαυτό του έρωτα, νιώθω πώς είναι να αγαπάς τρελά και να μην υπάρχει ανταπόδοση. Πώς είναι να τον βλέπεις κάθε ημέρα, να θες να τον αγγίξεις και να σκέφτεσαι ότι είναι ανώφελο. Πώς είναι να πονάς και να προσπαθείς να σταθείς στα πόδια σου, να ξεχάσεις, να προχωρήσεις μπροστά.
Ήταν τότε που απογοητεύτηκα ξανά από τους gay γιατί κατάλαβα ότι ενώ ήμουν η πρώτη του σχέση που του αφιερώθηκε ολοκληρωτικά αυτός δεν είχε τη διάθεση να αφιερωθεί. Τον έβλεπα τόσα χρόνια να τρέχει πίσω από τους άλλους και όταν του δόθηκε η ευκαιρία να έχει αυτό που ονειρευόταν όλη του τη ζωή την πέταξε.
Πληγώθηκα από αυτόν τον άνθρωπο αλλά δε μπορώ να τον κατηγορήσω επειδή δε θέλει να έχει σχέση μαζί μου. Ξέρω ότι με αγαπάει και ότι εγώ τον αγαπάω και θέλω να μείνουμε φίλοι. Έχουμε περάσει τόσα μαζί από το σχολείο μέχρι τώρα, μου λέει ότι είμαι ο άνθρωπος της ζωής
του.Και τώρα ήρθε η σειρά μου να ρωτήσω τον Άγιο Γούγλη:" Πώς να πάψω να είμαι ερωτευμένος με τον καλύτερο μου φίλο; Πες μου google.com, πώς;"!
