Το 2009 ήταν μια περίεργη χρονιά, ούτε πολύ καλή ούτε πολύ κακή. Έκανα ένα σημαντικό βήμα το 2008 αφού σταμάτησα να κρύβω τη σεξουαλική μου ταυτότητα. Κάθε τι νέο για τη ζωή μας μάς δημιουργεί προκλήσεις γιατί πρέπει να αντιμετωπίσουμε μία καινούρια πραγματικότητα. Είναι τότε που ωριμάζεις, που τα κάνεις σκατά και ψάχνεις να βρεις "ποιος είσαι και πού πας".
Έτσι το 2009 τα έκανα σκατά! Από το να είμαι προσκολημένος στο φίλο μου που επιχειρήσαμε να κάνουμε σχέση και τελικά δεν του βγήκε. Το χειρότερο απ'όλα είναι η πεισματική μου άρνηση να πάψω να προσπαθώ για κάτι ανώφελο, να αφήσω στην άκρη τον εγωισμό μου, τα συναισθήματα μου και να αποδεχτώ το γεγονός ότι έναν άνθρωπο που αγαπάω πολύπλευρα σημαίνω γι'αυτόν πολύ χλιαρά πράγματα στο ερωτικό-συναισθηματικό μέρος.
Από την άλλη όταν "τα χαλάσαμε" με τον Ν, μπήκε στη ζωή του ξανά ο πρώην του, ένα παληκάρι που τα είχαν 5 χρόνια. Ξέρετε ο πρώτος του έρωτας!Καταλαβαίνετε ότι δεν ήταν εύκολο για εμένα, τόσο ανώριμος που είμαι να χωνέψω αυτή την καταφανή διαφορά στα συναισθήματα. Ένιωσα πολλές φορές άσχημα που ήξερα ότι ήταν μαζί και "φέρονταν τρυφερά ο ένας στον άλλο".
Είμαστε ένα τρίγωνο που είτε θα συνεχίσει να ρουφάει την ενέργεια μας όπως αυτό των Βερμούδων είτε θα βρούμε λόγο να αλλάξουμε.Ήμασταν τουλάχιστον γιατί θέλω να πάρω αποστάσεις. Ο πρώην του Ν μου λέει: "Ξεπέρασε το!". " Τι σε πειράζει να έχουμε εμείς οι δύο σχέση, γιατί θα πρέπει να επηρεάζει τι δική σου ζωή;".
Δε λέω σωστά τα λόγια του αλλά έχω να απαντήσω και σε αυτόν:"Ξεπέρασε το και εσύ!"
Πόσο μυαλό θέλει να το καταλάβεις ότι είναι δύσκολο και επώδυνο να βλέπεις κάποιον που αγαπάς με άλλον; Μήπως να γίνω και κουμπάρος;
