Αναμνήσεις από ένα σκονισμένο ημερολόγιο

Σήμερα καθάριζα το δωμάτιο μου και έπεσα πάνω στο ημερολόγιο μου. Να, τι γράφει ένας 18χρονος γκέι όταν δε νιώθει καλά:

Δευτέρα 29-11-2004

[...]

Νιώθω πολύ πιεσμένος, δεν ξέρω γιατί. Μάλλον είμαι ερωτευμένος! Βασανίζομαι καθώς γνωρίζω ότι θα είναι ανεκπλήρωτος και εύχομαι παράλληλα να μην έχουν την ίδια κατάληξη οι μελλοντικοί. Αυτό που με πονάει περισσότερο είναι ότι από την αρχή είναι ξεγραμμένος και δε μπορώ να μιλήσω γι’αυτόν σε κανένα.

[...]

Προσπαθώ να καταλάβω, να ακολουθήσω ένα σημάδι αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο! Τα πάντα φαίνονται να αλλάζουν χωρίς να τα προλαβαίνω. Πρέπει να πάρω μία απόφαση! Ή τώρα ή ποτέ!

Παρασκευή 24-12-2004

Είναι μεσάνυχτα και ένιωσα μοναξιά γι’αυτό ήθελα να γράψω μερικές γραμμές. Είμαι πολύ μπερδεμένος, έχω πολλά πράγματα να ρυθμίσω στη ζωή μου.

Τι κακό πράγμα είναι η μοναξιά! Τι άθλιο πράγμα είναι να μη μπορείς να δείξεις τα συναισθήματά σου στους άλλους, την αγάπη σου.

[...]

Μου λείπει όμως η αγάπη. Θα προσπαθήσω να αποκτήσω όσο περισσότερο μπορώ, να πάρω και να δώσω.

[...]